ოსტეოგენური სარკომა (ოსტეოსარკომა) - ოსტეოსარკომის მიზეზები, სიმპტომები და მკურნალობა

Სარჩევი:

ოსტეოგენური სარკომა (ოსტეოსარკომა) - ოსტეოსარკომის მიზეზები, სიმპტომები და მკურნალობა
ოსტეოგენური სარკომა (ოსტეოსარკომა) - ოსტეოსარკომის მიზეზები, სიმპტომები და მკურნალობა
Anonim

ოსტეოგენური სარკომა

სარკომა არის არაეპითელური წარმოშობის ავთვისებიანი სიმსივნე. ის ვითარდება მეზენქიმიდან (პირველადი შემაერთებელი ქსოვილი). სარკომა ფუნდამენტურად განსხვავდება კიბოსგან, რომლის წარმოშობა ყოველთვის ასოცირდება ეპითელურ უჯრედებთან.

ოსტეოსარკომის მიმოხილვა

ოსტეოგენური სარკომის (ოსტეოსარკომა) ავთვისებიანი უჯრედები წარმოიქმნება ძვლოვანი ქსოვილიდან. ამ ტიპის ზოგიერთ ნეოპლაზმში დომინირებს ფიბროპლასტიკური ელემენტები, ზოგიერთში კი ქონდრობლასტური.

რენტგენოლოგიური ნიშნების მიხედვით ოსტეოსარკომა იყოფა შემდეგ ტიპებად:

  • ოსტეოლიზური;
  • სკლეროზული (ოსტეოპლასტიური);
  • შერეული.
ოსტეოგენური სარკომა
ოსტეოგენური სარკომა

ეს ნეოპლაზმა ითვლება ძალიან ავთვისებიანად, ვინაიდან წარმოიქმნება ძვლოვანი ელემენტებიდან და ახასიათებს აქტიური მიმდინარეობა. ოსტეოსარკომა ბევრი სხვა ნეოპლაზმისგან განსხვავდება ძალიან სწრაფად მეტასტაზების უნარით.

ეს დაავადება აწუხებს ნებისმიერი ასაკისა და სქესის ადამიანებს. უმეტეს შემთხვევაში ოსტეოსარკომა ხდება 10-30 წლის განმავლობაში. ყველაზე ხშირად, ეს ნეოპლაზმა ჩნდება პუბერტატის ბოლოს. არსებული სტატისტიკის მიხედვით, მამაკაცები 2-ჯერ უფრო მგრძნობიარენი არიან მის მიმართ, ვიდრე ქალები.

ოსტეოსარკომის ძირითადი ლოკალიზაციის ადგილები აღინიშნება შემდეგ ძვლებში:

  • გრძელი მილისებრი;
  • მოკლე და ბრტყელი.

ფეხების ძვლოვანი ქსოვილი 5-6-ჯერ უფრო ხშირად ზიანდება, ვიდრე ზედა კიდურები.ამ ტიპის ნეოპლაზმების დაახლოებით 80% გვხვდება მუხლის სახსრის მიდამოში. ხშირად სიმსივნე ჩნდება წვივის, ფიბულას, მენჯის, მხრის, იდაყვის არეში. ხშირია შემთხვევები მხრის სარტყლის მიდამოში ასეთი სიმსივნეების გამოჩენის.

ოსტეოსარკომის ტიპიური ადგილია გრძელი მილაკოვანი ძვლების მეტაეპიფიზური ბოლო. ასევე ხშირად ჩნდება ადრეულ ასაკში ძვლის მეტაფიზაზე. როდესაც ბარძაყის ძვალი დაზიანებულია, ასეთი ნეოპლაზმა ყველაზე ხშირად აზიანებს დისტალურ ბოლოს. ამ ტიპის ყველა ნეოპლაზმის თითქმის 10% გვხვდება დიაფიზში.

ოსტეოსარკომის მიზეზები

ამ ტიპის სიმსივნე ყველაზე ხშირად ხდება ძვლის ძალიან სწრაფი ზრდის დროს. ასეთი ნეოპლაზმის შემთხვევების უმეტესობა აღინიშნება მაღალი სიმაღლის ბავშვებში, რაც არ შეესაბამება ასაკობრივ განვითარებას. ოსტეოსარკომა გავლენას ახდენს ადამიანის კუნთოვანი სისტემის მზარდ ნაწილებზე.

ზოგიერთ შემთხვევაში ოსტეოსარკომა ტრავმის შედეგია. სწორედ ამიტომ არის ძალიან მნიშვნელოვანი ძვლების რენტგენის დროულად გადაღება და დაავადების დაწყების ადრეულ სტადიაზე დიაგნოსტიკა.

ამ დაავადების გამოჩენის ერთ-ერთი მიზეზი შეიძლება იყოს მაიონებელი გამოსხივება, რომელსაც ექვემდებარებიან 12-16 წლის ბავშვები. ამის გამო მათ შეიძლება განიცადონ ჰორმონალური უკმარისობა, რაც ასუსტებს ბავშვის სხეულს. ოსტეოგენური სარკომის გამოჩენა ასევე ექვემდებარება იმ ადამიანებს, რომლებსაც აქვთ ისეთი კეთილთვისებიანი სიმსივნეები, როგორიცაა ოსტეოქონდრომა და ენქოდრომა.

ოსტეოსარკომის სიმპტომები

ამ დაავადების დაწყების დადგენა უკიდურესად რთულია. ოსტეოსარკომის დროს დაავადების სიმპტომია დაზიანებული ძვლის მიდამოში ღამის ძლიერი ტკივილი, რომელსაც არ წყვეტს არცერთი ტრადიციული ანალგეტიკი. სარკომის პირველი კლინიკური სიმპტომია გადიდებული სიმსივნური წარმონაქმნის გამოჩენა. სიმსივნის გავრცელების და სხვა მეზობელი ქსოვილების პათოგენურ პროცესში ჩართულობისას, ტკივილის შეგრძნებები უფრო და უფრო იზრდება.

დაავადების განვითარებასთან ერთად ვლინდება დაზიანებული ძვლის მეტაფიზური მონაკვეთის მკაფიო გასქელება.ვლინდება ქსოვილების გამოხატული პასტოზი და კანზე ჩნდება მკაფიო ვენური ქსელი. ოსტეოსარკომის პროგრესირებასთან ერთად პაციენტს აღენიშნება კონტრაქტურა დაზიანებულ სახსარში და მატულობს დაზიანებული ფეხის კოჭლობა. პაციენტი უჩივის მკვეთრ ტკივილს ძვლის დაზიანებული უბნის პალპაციის დროს.

ოსტეოსარკომის დროს აღინიშნება მისი სწრაფი გავრცელება მეზობელ ქსოვილებში. ეს ნეოპლაზმა ავსებს ძვლის ტვინის არხს მოკლე დროში. ამ შემთხვევაში ხდება ნეოპლაზმის გაღივება კუნთოვან ქსოვილში. ოსტეოსარკომა ადრეულ ეტაპზე იძლევა მნიშვნელოვან ჰემატოგენურ მეტასტაზებს. ისინი შეიძლება გავრცელდეს ფილტვებში და ტვინში.

დაავადების დიაგნოზი

დაავადების დიაგნოსტიკა
დაავადების დიაგნოსტიკა

ოსტეოგენური სარკომა ადვილად შეიძლება ამოიცნოს ძვლის რენტგენის საშუალებით. ნეოპლაზმის განვითარების საწყის ეტაპზე აღინიშნება დაზიანებული ძვლის ოსტეოპოროზი.სურათზე ნაჩვენებია სიმსივნის კონტურების დაბინდვა. დაავადების საწყის ეტაპზე ხასიათდება სიმსივნის ლოკალიზაციით მეტაფიზში..

როდესაც ოსტეოსარკომა პროგრესირებს, აღინიშნება ძვლოვანი ქსოვილის დეფექტი. ამ ტიპის ზოგიერთ სიმსივნეს ახასიათებს ოსტეობლასტური და პროლიფერაციული პროცესები, რომლის დროსაც ხდება აქერცლილი პერიოსტეუმის შეშუპება. როდესაც ბავშვებში ოსტეოსარკომა ვითარდება, ხშირად აღინიშნება აციკულური პერიოსტიტი, რომლის დროსაც წარმოიქმნება სპიკულები (ძვლის ხაზოვანი ჩრდილები).

ონკოლოგი განასხვავებს ოსტეოსარკომას სხვა ნეოპლაზმებისგან, როგორიცაა ეოზინოფილური გრანულომა, ქონდროსარკომა, ხრტილის ეგზოსტოზი, ოსტეობლასტომა.

ოსტეოგენური სარკომის მკურნალობა

ოსტეოსარკომის მკურნალობა შედგება შემდეგი ნაბიჯებისგან:

  1. პრეოპერაციული ქიმიოთერაპია, რომელიც მიზნად ისახავს ფილტვის ქსოვილში მიკრომეტასტაზების დათრგუნვას. მისი წყალობით შესაძლებელია სიმსივნის ზომის შემცირების მიღწევა. ქიმიოთერაპიის დროს პაციენტს შეიძლება დაენიშნოს შემდეგი პრეპარატები: მაღალი დოზით მეთოტრექსატი, იფოსფამიდი, ადრიაბლასტინი, ეტოპოზიდი, კარბოპლატინი, ცისპლატინი.
  2. სიმსივნის ამოკვეთა, რომელიც ხშირად ზოგავს ძვლის უმეტეს ნაწილს. მანამდე ექიმები მიმართავდნენ ვრცელ ოპერაციას, რომლის დროსაც პაციენტს ხშირად ხდებოდა სიმსივნით დაავადებული კიდურის ამპუტაცია. თერაპიის თანამედროვე მეთოდები იძლევა ნეოპლაზმის ნაზ ამოკვეთას, რომლის დროსაც ძვლის მხოლოდ ნაწილი ამოღებულია. ამოღებული ადგილი იცვლება პლასტმასის ან ლითონის იმპლანტით.
  3. ოპერაციული ქიმიოთერაპია, პრეოპერაციული ქიმიოთერაპიის შედეგების გათვალისწინებით.

ზოგიერთ განსაკუთრებით მძიმე შემთხვევებში, როდესაც ნეოპლაზმა გადადის ნეიროვასკულარულ შეკვრაში, ხდება პათოლოგიური მოტეხილობა ან სიმსივნე ძალიან დიდია, ექიმებს უწევთ დაზარალებული კიდურის ამოღება. მკურნალობის თანამედროვე მეთოდები იძლევა ორგანოების შენარჩუნებას დიდი მეტასტაზების არსებობის შემთხვევაშიც, მაგალითად, ფილტვებში. ისინი უბრალოდ ამოღებულია ქირურგიული გზით. იმ შემთხვევებში, როდესაც ოპერაცია რაიმე მიზეზით შეუძლებელია, პაციენტს შეიძლება დაენიშნოს სხივური თერაპია.

ოსტეოსარკომის მკურნალობის თანამედროვე მიდგომების გამოყენება, მათ შორის სხვადასხვა სახის ქიმიოთერაპია და ქირურგია, შეიძლება მიაღწიოს ძალიან კარგ შედეგებს. ამის წყალობით, ასეთი დიაგნოზის მქონე პაციენტების გადარჩენის მაჩვენებელი მხოლოდ ყოველწლიურად იზრდება.

გირჩევთ: